Verba latina 7 by K. Rzepkowski

occupare

occu po 1 – obsadzić, zająć, owładnąć, osią gnąć, zyskać coś; porwać, napaść. pecuniam occupare - ulokowa ć pienią dze (na jakiś procent).

occurrere

occurro, o(cu)curri, ocursum 3 – biec naprzeciw; spotykać kogoś; nastrę czać się, okazywać, stawać przed oczyma; sprzeciwia ć się, przeciwdziałać czemuś. mihi occurrit + inf. – przychodzi mi na myś l, ż eby...

offendere

offendo, offendi, offensum 3 – trą cić; uderzyć w coś; ponieść szkodę; wzbudzać niechęć, być rażąacym; natrafi ć na co ś, spotkać kogoś; ranić, urazić. apud plebem offendere – stać się niepopularnym. offensus – obra ony, ura ony.

omittere

omitto, omi si, omissum 3 – opuścić, straci ć z oczu; przestać (mirari – dziwić się); pomija ć coś, zrezygnować z czegoś. mulierem omittere – oddalić ż onę, rozwieźć się. animam omittere – umrze.

operire

oper io, operu i, opertum 4 – pokrywać, zasłania ć; ukrywać, taić.

opinor

opi nor 1 – mniemać, przypuszczać, są dzić. ut opinor – jak są dzę (wtrącone).

oportet

op rtet, oportu it, - 2 (nieos.) – należ y, potrzeba, powinno się. legem brevem esse oportet – prawo powinno by zwią złe.

optare

opto 1 – wybierać; ż yczy ć czego ś. optato – według życzenia.

orior

ori or, ortus sum 4 – podnieść się, powstać; pochodzić, wypływać z czego ś; rodzić się z kogoś, pochodzić od kogoś; zaczynać się, brać począ tek od czegoś.

ornare

orno 1 – uzbroić, zaopatrzy ć, wyposaż yć coś czymś; ozdobić; czcić, u świetniać.