gatunek poetycki opisujący historie prostych ludzi, żyjących w zgodzie z naturą. Gatunek wywodzi się ze starożytnej Grecji, utwory utrzymane w pogodnym tonie
literatura o budowie dość dynamicznej. Pokazuje przeżycia wewnętrzne człowieka, zachwyt nad pięknem przyrody, tematyka miłosna. Cel- uwrażliwienie odbiorcy
podmiot sarmata stawia do króla (Stanisława Augusta Poniatowskiego) absurdalne zarzuty(pochodzenie polskie, wywodzenie się ze szlachty, młodość, inteligencję). W rezultacie postawa szlachty zostaje skrytykowana, a król wychwalany.
utwór składa się z pozornego dialogu, krytykowane są obie strony-postawa pijaka (usprawiedliwianie i szukanie powodów dla sięgnięcia po alkohol) osoby nieumiejętnie pouczającej go(mówi pustymi frazami, bez empatii, nie trafia do odbiorcy)