ortopedia

objaw Forrstiera

napięcie mm po stronie wklęsłej łuku przy zgięciu bocznym w sztywnym kręgosłupie

pomiar Schobera

obiektywny pomiar zginania odc. lędźwiowego kręgosłupa, znakuje sie wyr. kol. L1 i L5, w skłonie rozstęp ma się zwiększyć o 4-6 cm

sposób Menarda

badanie wyprostowanego kręgosłupa, wykrywa sztywność oraz miejscową bolesność w kręgach, str. 49

sposób Menella

sposób badania rozciągliwości kręgosłupa; pacjent siada i ciągnie się go za głowę str. 51

staw barkowy

określenie klinicznie, anatomicznie ramirnny, barkowo-obojczykowy i mostkowo-obojczykowy

obrót ramienia do wewnątrz

sięgnąć do przeciwnej łopatki

pozycja zerowa przedramienia

miedzy odwrócrniem a nawróceniem, kciuk patrzy w górę

przeciwstawianie kciuka

odwodzenie, skręcanie, zgięcie

hiperlordoza leżącego na wznak

może być kompensacją przykurczu zgięciowego stawu biodrowego; od 4 do 6 ms przykurcz zgięciowy biodra i kolana to fizjologia

test Thomasa

test wykrywający utajony przykurcz stawu biodrowego. maksymalnie zgina się po przeciwnej stronie biodro i po przeciwnej gdzie przykurcz, to sie zegnie kolano

odwracanie stępu czyli supinacja

mały palec w dół

staw skokowo piętowo łódkowy

funkcjonalna całość w odwracaniu i przywodzeniu (to razem supinacja) i nawracaniu z odwodzeniem stopy (pronacja)

oś stopy w zerowym ustawieniu

jej drugi promień, przedłużenie osi goleni

skala Lovetta

skala oceny klinicznej pomiaru siły mięśniowej 0-5 i % można dawać + i -

skala lovetta 0

=0%, brak wszelkiego śladu skurczu mięśnia

Lovett 1

5%- ślady skurczu mm bez wyniku ruchowego

Lovett 2

6-20%; słaby; skurcz wyraźny, mięsień może wykonać ruch w pełnym zakresie, lecz tylki w odciążeniu kończyny

lowet 3

21 w 50% dostateczny mięsień wykonuje ruch w pełnym zakresie przezwyciężając masę kończyny którą porusza

lovett 4

51 80 procent dobry mięsień wykonuje ruch jak poprzednio Przy czym może pokonać dodatkowo Pewien opór który stawia ręka badającego

lovette 5

81 sto procent normalny siła mięśniach normalna

ojciec ortopedii

Nicolas Andry

osteotomia transiliakalna miednicy 1965

Wiktor Dega

niski sygnał w MR

kora kości, chrząstka włóknista, więzadła, ścięgna

wysoki sygnał w MR

tk. tłuszczowa, kość gąbczasta ze szpikiem, chrząstka szklista, jądro miażdżyste

pośredni sygnał w MR

mięśnie

scyntygrafia dynamiczna trójfazowa

gdy ból

scyntygrafia jednofazowa

ocena zmian nowotworowych i złamań patologicznych

scyntygrafia PET

jeszcze dokładniejsza, poszerzona diagnostyka

implanty ortopedyczne a badanie MR

tylko gdy elektronika nie wolno

fazy gojenia złamania

1. stymulacji histochemicznej (4-6 tygodni) 2. stymulacji piezoelektrycznej kryształów hydroksyapatytu (po 6-8 tyg. od złamania do uzyskania zrostu)

metody wspomagania zrostu kostnego

dynamizacja zespolenia (zmniejszenie sztywności), impulsowe pole elektromagnetyczne (PEMF), sprzężone pole magnetyczne (CMF), stymulacja prądem stałym, ultradźwięki o małej intensywności, ultradźwiękowa fala uderzeniowa, laser

zaburzenia zrostu kostnego epidemiologia

5 do 10 % wszystkich złamań

Klasyfikacja zaburzeń zrostu

1. zrost opóźnio (> 6 miesięcy przy stale postępującym, powolnym zrośnie) 2. brak > 4 miesięcy 3. staw rzekomy (witalny, awitalny) 4. zrost nieprawidłowy

staw rzekomy witalny

biologicznie reaktywny; hipertroficzny lub oligotroficzny

staw rzekomy awitalny

atroficzny- biologicznie niereaktywny; dysplastyczny lub aplastyczny

zrost nieprawidłowy

zaburzenia osi, translacja odłamów, skrócenie kości

Metody leczenia stawó rzekomych hipertroficznych (powst. bo brak stabilności)

osteosynteza stabilna (stabilizacja śródszpikowa, stabilizacja zewnętrzna- metoda kompresyjno-dystrakcyjna), stymulacja mechaniczna (obciążenie kości wywołuje zjawisko piezoelektryczne))

zjawisko piezoelektryczne

pojawienie się potencjału elektrycznego na powierzchni kości pod wpływem jej naprężeń

leczenie stawów rzekomych atroficznych (powstają w wyniku upośledzenia ukrwienia odłamów)

zwiększyć powierzchnię odłamów, dopasowując ich kształt lub resekcja stawu rzekomego, pobudzenie biolog. (przeszczepy autologiczne, czynniki wzrostu, wykonanie osteotomii dystrakcyjnej na innym poziomie), prowadzić kompresję lub naprzemian z dystrakcją