Koncepcje Prawnonaturalne

dualizm norm:

obowiązywanie porządku prawa ludzkiego (pozytywnego) oraz prawa naturalnego

normy prawa naturalnego powinny być urzeczywistniane przez

prawo pozytywne (obowiązują one bowiem niezależnie od aktów władzy

prawo naturalne stanowi wzór, który prawo pozytywne

powinno naśladować i urzeczywistniać

prawo naturalne jest

ideałem dobrego prawa

Koncepcja prawnonaturalna dominowała praktycznie do

XIX wieku (później pozytywizm prawniczy)

renesans koncepcji prawnonaturalnej

po II wojnie światowej

w koncepcji prawnonaturalnej nurty:

wywodzące się z przekonań religijnych (Bóg jako źródło prawa), laickie czy racjonlistyczne

wspólne dla wszystkich przekonań koncepcji jest przekonanie

o potrzebie istnienia porządku, którego źródło obowiązywania leży poza wolą prawodawcy

za źródło nakazów i zakazów prawa natury uznawano

istotę człowieka

prawo naturalne jest

niezmienne i wieczne, zgodne z naturą, zasiane do umysłów wszystkich ludzi

lex iniusta non est lex

prawo niesprawiedliwe nie zasługuje na miano prawa

HUGO GROCJUSZ

ojciec nowej koncepcji prawa naturalnego oderwanej od religii, twórca koncepcji prawa podmiotowego rozumianego jako władza w stosunku do siebie albo jako władza w stosunku do innych bądź jako władztwo nad rzeczami

Thomas Hobbes, John Locke, Jean-Jacques Rousseau

autorzy nowożytnych koncepcji umowy społecznej