Alfabet arabski

ا

[alif] – na początku wyrazu jest nośnikiem krótkiej samogłoski i w większości przypadków nad (krótkie „a” lub „u”) lub pod nim (krótkie „i”) umieścimy hamzę [ء], w środku i na końcu wyrazu wymawiane jako długie „a”

ب

[ba] – wymawiane jak „b”

ت

[ta] – wymawiane jak „t”

ث

[tha] – spółgłoska międzyzębowa bezdźwięczna odpowiadająca angielskiemu „th” z takich wyrazów jak „thick”, „thumb”

ج

[dżim] – wymawiane jak „dż”, „ż” (a w Egipcie: g)

ح

[ha] – „h” gardłowe – dźwięk wydobywa się z głębi gardła

خ

[cha] – „ch” charczące

د

[dal] – wymawiane jak „d”

ذ

[dhal] – spółgłoska międzyzębowa dźwięczna odpowiadająca angielskiemu „th” z takich wyrazów jak „that”, „this”

ر

[ra] – wymawiane jak „r”

ز

[zaj] – wymawiane jak „z”

س

[sin] – wymawiane jak „s”

ش

[szin] – wymawiane jak „sz”

ص

[sad] – spółgłoska emfatyczna, mocne „s”

ض

[dad] – spółgłoska emfatyczna, mocne „d”

ط

[ta] – spółgłoska emfatyczna, mocne „t”

ظ

[dha/zha] – spółgłoska emfatyczna, mocne „z”

ع

[ajn] – spółgłoska krtaniowa dźwięczna, powstaje w tym samym miejscu co ح [ha gardłowe] na skutek ściśnięcia gardła i wydania z siebie dźwięku podobnego do tego, który możemy z siebie wydawać u dentysty

غ

[ghayn] – dźwięczny odpowiednik charczącego ch خ, porównywany też do charczącego r/francuskiego r

ف

[fa] – wymawiane jak „f”

ق

[qaf] – k wymawiane języczkowo – aby je uzyskać, musimy cofnąć język w stronę języczka

ك

[kaf] – wymawiane jak „k”

ل

[lam] – wymawiane jak „l”

م

[mim] – wymawiane jak „m”

ن

[nun] – wymawiane jak „n”

ه

[ha] – wymawiane jak „h”

و

[łał] – wymawiane jak „ł” lub długie „u”

ي

[ja] – wymawiane jak „j” lub długie „i”