ZAJĘCIA 10 – KRĄG PISM MISTYCZNYCH SŁOWACKIEGO

Friedrich i jego obrazy

Mickiewicza i Słowackiego może kojarzyć się z jego obrazami. Mickiewicz hipotetycznie miałby okazję poznać obrazy Friedricha dopiero w Gnieźnie. Friedrich malował nastrojowe pejzaże, często pełne kontrastu i zimnych barw.

Strefa sacrum i profanum w Do pastereczki słowackiego

Sfera ludzka - smutna; sfera duchowa - metaforyczna. Podmiot odkrywa jednoczesne istnienie dwóch sfer.

Ewokowany wizerunek matki boskiej w Do pastereczki słowackiego

nawiązanie do ikony (“nóżki na księżycu”).

Kreacja postaci w Do pastereczki słowackiego

Dziewczyna/kobieta ukazana jest na bazie kontrastu. Ma cechy ludzkie oraz boskie. Jest jednocześnie przyziemna oraz święta. Dwa portrety: dziewczynka siedząca na mogile i pastereczka jako duszyczka.

Słowacki – Genesis z ducha

Traktat, w którym również Słowacki wykorzystuje zabieg transformacji – jednych elementów przyrody w inne.

Słowacki – Anioł ognisty...

Przewcielenie – Słowacki opisuje piękny grób. Grób jako początek jakiegoś rodzaju egzystencji. Dominacja bieli. Doświadczenia akustyczne. Dwa rodzaje modlitwy – jedna ludzka i niedoskonała, druga kosmiczna (poprzez włosy).

Słowacki – Los mię już żaden nie może zatrwożyć

Poeta mający świadomość, że nie niedługo umrze. Dwie dusze przyrównywane do ptaków – skowronka i jaskółki.

Słowacki – Patrz nad grotą - obraz pastereczki

Tutaj pastereczka jest czysta, blada, ognista, świetlista.

Czym charakteryzuje się pastereczka z Patrz nad grotą Słowackiego?

Charakteryzuje się ekspansywnością, transformuje. Bohaterka przerasta w świat otaczający – ognistością w płomienia, bladością w księżyc. Pastereczka jest na granicy dwóch światów. Językowy ekwiwalent stanu granicznego, przejściowego.