Wszystko Ć 4

samoocena jako cecha

postawa wobec samoego siebie

samoocena deklaratywna

świadome przekonanie na temat ogólnej wartości własnej osoby, mierzone za pomocą słownych deklaracji

samoocena ukryta

bezwiedny stosunek do siebie, który wynika z wartościowości obiektów skojarzonych z ja

neurotyzm

brak stabilności emocjonalnej

wyznaczniki samooceny

neurotyzm, ekstrawersja, sumienność • genetyka • osiągane przez jednostkę rezultaty działań • to co myślą o nas inni

elefkt bycia lepszym niż przeciętnie

polega na tym, że przeciętny człowiek uważa siebie za lepszego niż przeciętnie, pod niemalże każdym względem

pesymistyczny styl wyjaśniania

skłonność do wyjaśniania własnych porażek przyczynami wewnętrznymi, stałymi i globalnymi

egotyzm atrybucyjny

skłonność do bardziej wewnętrznego wyjaśniania sukcesów niż poraże, zewnętrznego porażek niż sukcesów

porównania społeczne

porównania siebie z innymi

model utrzymywania samooceny (MUS)

zakłada, że jeżeli inna odoba uzyskuje wyniki wyższe od danej jednostki, to jednostka traci na samoocenie

pławienie się w cudzej chwale

świecenie się odbitym blaskiem

dysonans poznawczy

stan nieprzyjemnego napięcia, jakie powstaje wskutek wykrycia rozbieżności między naszymi przekonaniami a własnym zachowaniem

autoafirmacja

proces, w którym człowiek świadomie wzmacnia poczucie własnej wartości i pozytywnego obrazu siebie

kompensacyjna reakcja na obiżenie samooceny

polega na zabiegach podwyższających chwilową samoocenę przez: oddzucenie zagrażającej informacji; skierowanie uwagi na zupełnie inne informacje pozwalające podbudować samoocenę

reakcja załamania

faktyczne obniżenie oczekiwań związanych z własną osobą i dostosowanie samooceny do zagrażającej informacji, np: spadek iceny własnych zfolności

samonaprawa

faktyczne podniesienie wartości własnej osoby

akomodacja

dostosowanie

funkcje pozytywnej samooceny

ochrona przed lękiem • zapobieganie wykluczeniu społecznemu • wspomaganie realizacji celów