VII- język prawny i język prawniczy

tekst prawny

usystematyzowany kompleks (ciąg, agregat) wypowiedzi, wytworzonych w przewidzianej prawem formie przez podmiot mający do tego kompetencję i odpowiednio opublikowany

język prawny

język, w którym formułowane są teksty obowiązującego prawa, nazywany też językiem prawodawcy

język prawniczy

język, w którym formułowane są teksty obowiązującego prawem

cechy, którymi powinien wykazywać się język prawny

adekwatność, komunikatywność, zwięzłość

adekwatność oznacza

że tekst przepisu prawnego w sposób możliwie precyzyjny i wierny powinien wyrażać intencję prawodawcy

komunikatywność tekstu aktu normatywnego

tekst jest komunikatywny, jesli sformułowany w nim wzór postępowania jest dostatecznie zrozumiały dla odbiorców, przede wszystkim dla adresatów norm prawnych

uzyskiwanie komunikatywności języka prawnego

unikanie zawiłości i zbytniej specjalizacji języka, stosując proste zdania, odpowiednio dzieląc tekst normatywny na poszczególne jednostki redakcyjne lub stosując zawszę tę samą kolejność przepisów

zwięzłość tekstu prawnego

tekst zawierający wszystkie, a zarazem tylko te wypowiedzi, które konieczne są dla odtworzenia możliwie jednoznacznych norm postępowania

definicja legalna

przepis ustalający obowiązujące znaczenie używanych terminów

klauzula generalna

zawarty w przepisie prawnym nieostry, niedookreślony zwrot językowy, który odsyła do innego niż prawny systemu norm lub ocen

dyrektywy celowościowe

dyrektywy, które nakazują co należy zrobić, żeby osiągnąć zamierzony cel