SZTUKA STAROŻYTNEJ MEZOPOTAMII

ziggurat

charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach

lizena

płaski, pionowy występ w murze zewnętrznym

orant

w sztuce wczesnochrześcijańskiej i bizantyjskiej: postać stojąca w pozie modlitewnej, z wzniesionymi rękami

lamassu

w sztuce asyryjskiej posąg wyobrażający skrzydlatego byka o ludzkiej, brodatej twarzy, czyli tzw. istotę zoomorficzną

stela

ustawiona pionowo płyta z inskrypcją lub płaskorzeźbioną dekoracją o wysokości od kilkunastu centymetrów do kilku metrów, najczęściej kamienna, także pionowa płyta nagrobna.

inkrustacja

technika zdobienia elementów architektonicznych, przedmiotów codziennego użytku i wyrobów artystycznych

ziggurat z Ur, około 2100 p.n.e.

sztandar z Ur, okres wczesnodynastyczny(2900–2334 p.n.e.), Muzeum Brytyjskie

Modlący się, alabaster, 2400 pne, Telloh

Siedzący Gudea, książę Lagash, 2120 pne (okre neosumeryjski, Telloh)

Stela Hammurabiego, XVIII w. p.n.e., Luwr

ranna lwica – relief z Niniwy, Muzeum Brytyjskie

asyryjska rzeźba Lamassu, Muzeum Pergamońskie w Berlinie

miasto Babilon z Bramą Isztar, Muzeum Pergamońskie w Berlinie