SZTUKA BAROKOWA W HISZPANII

churrigueryzm

pecyficzna, hiszpańska odmiana baroku, charakteryzująca się przerostem elementów ornamentowych i niezwykłą obfitością rzeźbiarskich detali występująca w Hiszpanii i Meksyku. Styl powstał pod koniec XVII wieku

bodegones

typ martwej natury w malarstwie okresu baroku. Cechą tego malarstwa było przedstawianie żywności lub naczyń spiżarnianych, rozmieszczonych na kamiennym blacie lub drewnianym stole.

Escurial (plan), Juan de Herrera, XVI w

Escurial (elewacja), Juan de Herrera, XVI w

Churriguera – ołtarz w San Esteban w Salamance, XVII w

wnętrze zakrystii Kartuzów w Grenadzie

Diego Rodríguez de Silva y Velázquez – Stara kucharka, XVII w

Infantka Małgorzata, Velázquez, XVII w

Portret Filipa IV, Velázquez, XVII w

Poddanie Bredy Velázquez, XVII w

Portret Innocentego X, Velázquez, XVII w

Panny dworskie (Las Meninas), Velázquez, XVII w

Wenus z lustrem, Velázquez, XVII w

Prządki, Velázquez, XVII w

José de Ribera – Męczeństwo św. Filipa, XVII w

José de Ribera –Męczeństwo św. Sebastiana (MNW), XVII w

Francisco de Zurbarán – Martwa natura z czterema naczyniami, XVII w

Francisco de Zurbarán –Św. Franciszek cudem zabalsamowany, XVII w

Bartolomé Esteban Murillo – Immaculata, XVII w