sonnenallee od 50

Przemyt płyt nie był łatwy – nie dało się ich schować w

gaciach, a wujek Heinz nie miał zdolności do takich sztuczek.

gdy Heinz przekraczał granicę, pogranicznik zauważył

liczne stemple w jego paszporcie i zaczął podejrzewać, że Heinz coś przemyca. Heinz bał się, że go złapią, zwłaszcza że miał ukrytą paczkę herbatników.

pogranicznik zamiast go aresztować, pokazał mu skonfiskowane na granicy nowoczesne radio stereo,

był to prosty model, w przeciwieństwie do skomplikowanych zachodnich urządzeń. Heinz uznał to za absurdalne

Po przekroczeniu granicy Heinz przyjechał do rodziny swojej siostry

próbował wprowadzić rodzinę w tematykę zachodnich różnic, takich jak serwis telefoniczny dla alergików.

skonfiskowany japoński czteroelementowy zestaw stereo z trójdrożnymi kolumnami „bassreflex”, rozbudowaną częścią programowania tunera, oddzielną regulacją niskich i wysokich tonów

niezależnym sterowaniem obu kanałów, przełącznikiem „mono/stereo”, przełącznikiem „ferro/chromo”, całą masą przełączników zakresów fal oraz innych funkcji, i do tego jeszcze czterema przyciskami „on/off.

radioodbiornik Fichtelberg

miał cztery pokrętła – trzy duże i jedno małe, skalę i jeden głośnik

Aktualny Sabine

pracował w teatrze i był maszynistą teatralnym z ambicjami. Chciał zostać reżyserem.

pani Kuppisch ma alergię na

pyłki

pani Kuppisch zaskoczyła raz sąsiada ze Stasi na klatce schodowej

Czy mógłby nam pan pożyczyć dwa materace dmuchane, na zakwaterowanie gości? Bo znowu będzie festiwal młodzieży.

rosyjskie znaki Michy

Misza, Soljanka, Czerwony Klasztor w Moskwie

Mario obciął włosy, bo chciał zdać na prawo jazdy na motorower, a trafił mu się osławiony egzaminator, który za punkt honoru postawił sobie oblać każdego długowłosego

Potrafił na przykład rozłączyć światło stopu, Mario raz już oblał; posłali go na jazdę z zakręconym dopływem benzyny

mario dziesięć minut przed egzaminem, w ciemnej sieni, założył sobie na głowę kask motocyklowy

i obciął wszystkie wyłażące spod niego włosy

Heinz złożył im kolejną wizytę, W ciągu dwóch tygodni schudł z 86 do 65 kilo

codziennie ćwiczył z ciężarkami i przemycił pod swoim garniturem garnitur dla Michy

Podczas tanga La Cumparsity, Micha nie zauważył, że przed szkołą tańca zatrzymało się AWO,

samochód, który miał znaczenie dla Miriam

Micha znalazł tajemniczy list w swojej skrzynce. Chciał go otworzyć,

ale wypadł mu z ręki, porwany wiatrem

gdy próbował go złapać, spotkał policjanta, który zatrzymał go, żądając dokumentów.

Micha nie mógł odzyskać listu, który wpadł w zarośla.

Micha i Mario próbowali złowić list, który wpadł za mur. Micha trzymał wędkę, a Mario kierował ją, używając lusterka.

Na końcu wędki była gumka pokryta klejem, by mogła dotknąć listu i go zabrać, gdy klej wyschnie.

Mario Poznał dziewczynę w windzie, która wyglądała jak paryżanka: miała rude włosy, beret i trzymała książkę Sartre’a. Okazało się, że

była starsza od niego, ale oboje szybko się zaprzyjaźnili. Po rozmowie z nią, Mario wybiegł po schodach, by ją dogonić. Zastanawiał się nad nią, bo uśmiechała się jak Mona Lisa

ozmawiali o egzystencjalizmie, opowiadała o wolności i odpowiedzialności, odkorkowując trzecią butelkę bärenbluta, którego etykietkę zakleiła własnoręcznie wykonaną nalepką.

wieczorem słuchali Edith Piaf, która śpiewała o wolności Non, je ne regrette rien Po kilku godzinach rozmowy, dziewczyna zaczęła rozbierać Maria, tłumacząc mu, co to znaczy "uwolnić się". Spędzili razem noc

Trzy tygodnie później Mario i Micha zostali wezwani przez Erdmute Löffeling. zauważyli obcego mężczyznę w jej biurze.

mężczyzna zaczął mówić o "wrogiej prasie, Sekretarz pokazał im gazetę, na której było zdjęcie Michy i Mario wyciągających ręce, które podpisano jako "Nędza na Wschodzie

Erdmute Löffeling, napisała na tablicy WIETNAM, Miał pokazać na globusie, gdzie mieszkają dzieci, którym szczególnie źle się dzieje. Micha domyślił się

że zbliża się akcja składek solidarnościowych, ale nie miał najmniejszej ochoty znowu zajmować się zbieraniem złomu i makulatury.

Micha: Im ohydniejsze kłamstwa, tym przypartszy do muru jest przeciwnik.

Mario. Przekornie rzucił: Głód wolności jest większy niż głód chleba! Tak powiedział Sartre

Okularnik nie miał serca powiedzieć Mariowi, że właśnie odkrył kierunek studiów, który uważał za całkowicie niepolityczny

„Ale czy ty poważnie masz zamiar grzebać w gębach obcych ludzi tylko dlatego, żeby mieć spokój?”.

Egzystencjalistka pocieszała Maria. Znowu cały wieczór słuchali Non, je ne regrette rien

„Czy wiesz, co ona tu śpiewa?”, zapytała Egzystencjalistka. „Śpiewa: nie, niczego nie żałuję”

Dużo czytali i dyskutowali na temat Biblii i innych religii świata (przy czym zawsze najlepiej wypadał buddyzm), o Zygmuncie Freudzie,

Fryderyku Nietzschem, Lwie Trockim i Rudolfie Steinerze (przy czym najlepiej wypadał tu Jean Paul Sartre).

Egzystencjalistka zapaliła się do pomysłu przeniesienia się na brandenburskie odludzie, Na rozpoczęcie swojego leżenia w beczce wybrała dni Zielonych Świątek, żeby uciec przed festiwalem młodzieży,

po czterech godzinach miała dość leżenia w beczce, było jej niewygodnie, Mario i Egzystencjalistka wrócili więc do Berlina i dowiedzieli się o wypadku

Pani Kuppisch przyjęła dwóch gości z Saksonii – Olafa i Udo, Pochodzili z Doliny Nieświadomych

pali na materacach dmuchanych pożyczonych od sąsiada. Mówili oni o wszystkim w sposób dziwaczny, o dziewczynie Olafa, tóra w ich opowieściach miała na imię Diana, choć w rzeczywistości nazywała się Tatiana.

Olaf i Udo byli przekonani, że mogą przeprowadzić rewolucję komunistyczną i zaczęli agitować kierowców zachodnioniemieckich na przejściu granicznym, wychwalając socjalizm

wszystko było dziwne i na granicy absurdu, postanowili dalej agitować, zmuszając kierowców do śpiewania pieśni bojowych. Ich akcja zakończyła się interwencją sanitariuszy, którzy zabrali ich na leczenie, a cała sprawa trafiła na komendę

sekretarz partii zdecydował, że warzywniak na rogu Alei Słonecznej, który wcześniej był słabo zaopatrzony

Sekretarz starał się, by sklep stał się atrakcyjny, a szybko pojawiła się plotka, że będzie oferować towary niedostępne na Zachodzie.

Kiedy sklep otworzył się po modernizacji, okazało się, że sprzedaży poddano głównie towary propagandowe. Mimo tego, sklep stał się popularny wśród

mieszkańców Berlina Zachodniego, sklep z warzywami stał się legendą Alei Słonecznej. Sklepowa z tego miejsca zarobiła sporo pieniędzy, dzięki wykorzystywaniu kursu wymiany

Olaf i Udo byli do tego stopnia przekonani o powodzeniu swojego przedsięwzięcia, że się założyli i postawili całe

dwadzieścia marek na światowe zwycięstwo komunizmu w ciągu najbliższych dziesięciu dni. Problem polegał tylko na tym, że cały plan powstał pomiędzy jeden koma dwa a jeden koma sześć promila.

Olaf i Udo krzyczeli „BEZPŁATNE SZKOLNICTWO!” „BEZPŁATNA SŁUŻBA ZDROWIA!” „STABILNE CENY!” Olaf śpiewał pieśni bojowe pierwszym głosem i cierpliwie dyrygował, a Udo utykał papierowe chorągiewki na gwiazdkach mercedesów

Około północy chór złożony z dziesięciu mieszkańców Berlina Zachodniego dzielnie wyśpiewywał Avanti Popolo, wymachując do taktu chorągiewkami NRD.

Wreszcie odsłonięto okna wystawowe i wszyscy zobaczyli czerwone sztandary, flagi NRD,

portrety Honeckera, pierwszomajowe goździki, koszule FDJ, pionierskie bębenki i odznaki

sklep był pełen

flag, szturmówek i chust pionierskich

Gdy rodzina Kuppischów została wezwana na komendę „w celu wyjaśnienia okoliczności zajścia”, Michę

wypuszczono do domu jako ostatniego, gdy Micha i Miriam dochodzili do miejsca, gdzie Baumschulenstrasse krzyżuje się z Aleją Słoneczną, rozdzielali się; on szedł na stronę ulicy z numerami parzystymi, ona – nieparzystymi.

Micha nad Bałtyk a Miriam w Tatry

inni, którzy myśleli, że jest naiwna, tylko dlatego, że była tak porażająco piękna. Jeśli wiesz, że kiedyś cię pocałuję, możesz się już nigdy nie smucić

Pewnego razu Heinz spotkał pogranicznika, który pokazał mu graniczną linię, zaznaczoną białą farbą. Pogranicznik zdradził, że

ta linia została przesunięta o dziesięć centymetrów na zachód. Opowiedział też, że jeśli linia będzie przesuwana o te dziesięć centymetrów co dwa lata, to za 70 milionów lat wschodni blok dotrze do wybrzeży Atlantyku.

niektórzy nie dostawali paszportów. Egzystencjalistka próbowała ukraść książkę na targach w Lipsku i przez to miała zakaz wyjazdu. Mario, który

miał obcięte włosy, byleby nie zostać odrzuconym na granicy, również miał problemy, ponieważ nie dostał dokumentów na wyjazd.

Sabine miała chłopaka, Lutz'a, który znał sposoby na przekraczanie granic bez paszportu. Opowiedział im o swoich metodach. Lutz opisał, jak udało mu się przejechać do Mongolii i Chin

miał masę różnych legitymacji, które pokazując na granicy, sprawiał wrażenie, że wszystko jest w porządku. Raz nawet samodzielnie zrobił zaproszenie do Mongolii, kopiując pieczęć na podstawie mongolskiej znalezionej w fontannie Neptuna monety.

na granicy musieliśmy okazywać dowód osobisty ze świstkiem

„Załącznik do bezwizowego ruchu turystycznego

Dokumenty Lutzea

legitymację ubezpieczeniową (do której wkleił zdjęcie, tak że wyglądała jak paszport), książeczkę wojskową, gdzie na zdjęciu występował w mundurze, co czyniło go ważną personą – a nawet legitymację pionierską

w jaki sposób Lutz dostał się do Chin, przez pół dnia obserwował radziecko-chińskie przejście graniczne. Zwrócił uwagę na żołnierza - oferme kompanijną, czyścił buty. paszportówLutz odczekał, aż do kontroli wyznaczono ofermę.

jego dokumenty nie były kompletne i oferma nie pozwolił Lutzowi przekroczyć granicy. Wtedy ten urządził taką scenę, że jego sprawą zajęli się przełożeni ofermy – oczywiście zadecydowali inaczej, bo przecież oferma nie ma racji

Kukident

marka past do protez

Egzystencjalistce, która po tym, jak została przyłapana na kradzieży książki, wybrała się z Mario nad Bałtyk

Tam spotkali astmatyka, który pokazał im narkotyk, nazwany "astmatyczne ziółka z Halle", który łatwo można było kupić w aptece

Egzystencjalistce, która po tym, jak została przyłapana na kradzieży książki, wybrała się z Mario nad Bałtyk. Tam

potkali astmatyka, który pokazał im narkotyk, nazwany "astmatyczne ziółka z Halle", który łatwo można było kupić w aptece.

Po jego spożyciu doznali intensywnych halucynacji, a po kilku godzinach zaczęli odczuwać silne cierpienie – mieli sucho w ustach i zaczęli ślepnąć. Micha

przychodzi do nich, chcąc omówić swój problem z listem miłosnym, jednak widząc ich niewidome oczy, przerażony mówi, że narkotyk z nich zrobił potwory.

Egzystencjalistka proponuje mu, żeby zorganizować imprezę, na której Micha ma zdobyć Miriam. Na imprezie są artyści i hipisi, niszczą zabytkowe instrumenty, Micha jest bardzo zestresowany, czekając na Miriam

która ostatecznie nie przychodzi. Micha upija się, Miriam w końcu przychodzi, Micha, będąc pijany, próbuje zdobyć jej serce, co kończy się katastrofą – ucieka, a on zasypia w kącie, używając kobzy jako poduszki.

Rano ojciec Maria wraca do domu, widząc zniszczone instrumenty, a impreza dobiega końca.

Micha zostaje obudzony, a Mario wyrzucony z domu.

Egzystencjalistka ukradła książkę Simone de Beauvoir

Drugą płeć", książkę o tym, jak kobiety były traktowane gorzej od mężczyzn. Uważała, że kobieta nie rodzi się kobietą, tylko się nią staje, partnerką filozofa Jeana-Paula Sartre’a.

Micha powinien odczekać, aż puszczą

Je t’aime, chciał iść do łóżka z Miriam

Sabine, która znowu zmieniła Aktualnego. Tym razem

był to student teologii, Johannesa, pouczał Sabin, mze amen nie znaczy „dziękuję”, a Alleluja to nie jest „dzień dobry”

Na imprezie byli też

Okularnik, Gruby i Kudłaty, Sabine, student teologii, pedzie, Frank, Bergmann, Kanciarz, Hipisa ze Strausbergu, Szrapnel, astmatyk z Sandersdorfu

Gruby miał bluesowy odjazd, zrymował swoje obserwacje i odśpiewał na melodię

Little Red Roostery a Hipis ze Strausbergu akompaniował akordami E, A i G na mandolinie z XVII wieku

Jeden ze znajomych Egzystencjalistki urządził na balkonie happening: wyjął z pudełka tort z kremem,

a potem rozpiął rozporek i naszczał na tort, zeżarł na raz cały zaszczany tort, wstrętną świnią

Miriam Usiadła na sofie obok Szrapnela, przy czym, niestety, ucierpiał trochę bułgarski flet pasterski z 1910 roku

Szrapnel od dłuższej chwili przytulała się do Okularnika. Zdjęła mu okulary i powiedziała: Jak nie masz okularów na nosie, to nawet mi się podobasz”

Micha, który przed chwilą uciekł do kuchni

zaczepił koszulą o klamkę i oberwał sobie rękaw, z przodu na spodniach poplamił się burakami, spróbował wywabić tę plamę za pomocą gąbki i dużej ilości wody, zabrzmiało Je t’aime.

Mario i Egzystencjalistka bardzo przywiązali się do pomysłu zmobilizowania podziemnego ruchu, który będzie

wykupywał kawałki ziemi, żeby je potem połączyć w terytorium autonomiczne i oderwać od NRD. Spędzali dnie i noce na wymyślaniu projektu

Egzystencjalistka wyliczyła, że jeśli każdy może kupić dwa tysiące metrów kwadratowych, czyli dwa kilometry kwadratowe,

to całą NRD może wykupić pięćdziesiąt tysięcy ludzi, Egzystencjalistka mogła namalować i sprzedać obrazy i kolczyki. Mario chciał produkować mokasyny i sprzedawać je po dwadzieścia pięć marek

Ojciec Michy miał teorię, że przed wyborami władza była bardziej skłonna spełniać prośby obywateli, bo bała się ich ewentualnego bojkotu

Choć wszyscy wiedzieli, że wyniki wyborów są fałszowane, to władza chciała, by wyglądały jak najbardziej wiarygodnie.

wymyślano nowe sposoby okazania lojalności, jak

głosowanie przed południem czy w niebieskiej koszuli FDJ (młodzieżowej organizacji komunistycznej).

Brat Michy, Bernd, służył w wojsku i miał bardzo gorliwego przełożonego – szefa kompanii, który używał radiowego pseudonimu „Everest”. Żołnierze ironicznie przezywali go „Pik Müggelberg”

(od małego wzniesienia pod Berlinem). Ten oficer chciał wykazać się lojalnością wobec władzy i w dniu wyborów kazał wszystkim żołnierzom głosować publicznie

Jeden z żołnierzy, Thomas, postanowił sprzeciwić się temu pokazowi lojalności i zażądał prawa do głosowania w kabinie, zgodnie z regulaminem. Pik Müggelberg uznał to za

dmowę wykonania rozkazu i natychmiast go zastraszył, każąc mu złożyć kartę i wrzucić do urny. Po wszystkim wrócił do rozdawania kart, jakby nic się nie stało

Pik Müggelberg dał Berndowi drugi głos, który Bernd położył na pierwszym, złożył obydwa razem i wrzucił do urny. Pik Müggelberg mógł zameldować, że żołnierze oddali głosy przed dziewiątą, zbiorowo i w mundurach wyjściowych

przy liczeniu głosów, okazało się, że 578 uprawnionych do głosowania oddało 579 ważnych głosów „za”. Pik Müggelberg pomyślał, że adiutant po prostu się pomylił, i rozkazał powtórnie policzyć głosy – wynik był ten sam.

Wreszcie można było ogłosić oficjalne wyniki wyborów, pojawiły się pogłoski, że opóźniony wynik ostateczny wyborów świadczy o ich sfałszowaniu.

głosy twierdziły, że łącza telefoniczne są w złym stanie, że nie da się nawet przetelefonować do Berlina, Prasa zachodnia przypuszczała, że to opozycja wewnątrzpartyjna poprzez opóźnianie ogłoszenia wyników próbowała trochę wodzić za nos partyjną górę

wszystkiemu winien był Pik Müggelberg.

Za karę został wyznaczony do wygłoszenia referatu na następnym zjeździe partii

W mieszkaniu Egzystencjalistki wisiała duża mapa, przed którą oboje często zastanawiali się, jak najlepiej zabrać się za realizację planu. Były trzy taktyki

parcia naprzód, okrążania i perforowania.

Parcie naprzód” miało polegać na wykupywaniu ziemi w sposób ciągły, tworząc przesuwający się front, co dawałoby pewność, że każdy od razu wiedziałby, czy mieszka na wolnym terenie

krążanie polegało na wykupywaniu ziemi w różnych miejscach, stopniowo otaczając dawny obszar, ale było bardziej skomplikowane. Perforowanie to wykup ziemi bez żadnego systemu – kiedyś wszystko trafiłoby w ręce podziemia.

Mario został aresztowany, ale nikt nie wiedział, co się stało, bo nie wrócił z podróży. Wyszedł w niedzielę z Egzystencjalistką, aby oglądać tereny do wykupu

ona na północny wschód, on na południowy zachód. Egzystencjalistka również została aresztowana, gdy wróciła do Berlina, bo nie chciała wyjawić, gdzie Mario się udał.

W nocy przed aresztowaniem zasnął w pociągu, a obudził się na stacji przygranicznej. Strażnicy kolejowi zauważyli go, bo wyglądał jak uciekinier – bez biletu powrotnego i w tenisówkach.

Poprosili o dokumenty, ale Mario nie miał biletu. Wyjaśnił, że pomylił stację, ale nie powiedział, dokąd jechał, żeby nie wyjawiło się, że chce uciec na Zachód.

W czasie przesłuchania Mario opowiadał, że zasnął w pociągu, ale śledczy nie wierzyli w jego wersję. W końcu, po kilku dniach, go wypuszczono

a on nigdy już nie jeździł na „oglądanie terenów”. Jednak od tej pory jego zachowanie w łóżku było dziwne, jakby chciał spłodzić brakujących 40 milionów ludzi.

Micha aresztowany, gdy biegł do Miriam, bo jego rodzina podsłuchiwała rozmowę telefoniczną. Zatrzymany przez policję w strefie przygranicznej, Micha próbował uciec

ale nie udało mu się. Po spędzonej nocy w areszcie, Micha wrócił do domu, gdzie matka płakała. Po dwóch tygodniach ojciec postanowił walczyć o niego, pisząc petycję.