ROMAŃSKI STYL historia wnętrz

Wirydarz

Ogród klasztorny otoczony krużgankami, służący do kontemplacji i odpoczynku. Centralny punkt wielu klasztorów romańskich.

Biforum

Dwudzielne okno romańskie z kolumienką dzielącą je na dwie części. Często zdobione łukami i dekoracjami.

Akwamanile

Naczynie liturgiczne w kształcie zwierząt lub ludzi, służące do obmywania rąk podczas mszy. Wykonywane z metalu, zdobione precyzyjnymi detalami.

Grut (łuk jarzmowy)

Półkolisty łuk wzmacniający sklepienie kolebkowe w architekturze romańskiej. Dzielił sklepienie na przęsła, zapewniając większą stabilność.

Mozaika Cosmatich

Dekoracyjna technika posadzek z geometrycznych kawałków marmuru i kamieni szlachetnych. Charakterystyczna dla romańskich kościołów we Włoszech.

Tympanon

Półkoliste pole nad portalem wejściowym, często bogato zdobione rzeźbami o tematyce religijnej. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów architektury romańskiej.

Glif

Skośnie ścięte krawędzie otworów okiennych i drzwiowych, które podkreślały grubość murów romańskich. Nadawały portalom i oknom masywności i głębi.

Lizena

Płaski pionowy pas na elewacji muru, pełniący funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną. Używana do podziału i wzbogacenia prostych fasad romańskich.