Moja lekcja

Othon

sędzia, Stracił syna, potem przebywał w obozie na stadionie. Gdy opuścił obóz, zgłosił się do doktora jako ochotnik do pracy w administracji obozu. Sędzia umiera pod koniec epidemii.

Rejmond Rambert

Dziennikarz, w czasie pobytu w mieście zastaje go epidemia. chce wyjechać z Oranu, bo nie potrafi znieść rozłąki z ukochaną. Kiedy wreszcie pojawia się szansa ucieczki z miasta, zmienia zdanie i postanawia zostać. "Ta sprawa dotyczy nas wszystkich"

Bernard Rieux

solidaryzm, Doktor pierwszy dostrzega objawy zbliżającej się epidemii, pracuje ponad siły, ale nie ustaje w walce z dżumą

Joseph Grand

urzędnik, Grand zamierza napisać książkę, porzuciła żona, którą on wciąż kocha. Działa w formacjach sanitarnych. Walcząc z dżumą ulega zarażeniu, ale jest także pierwszym wyleczonym.

Cottard

oportunizm, Rentier w przeszłości musiał popełnić jakieś wykroczenie, gdyż boi się aresztowania. Usiłuje popełnić samobójstwo. „Zresztą dobrze mi z dżumą i nie wiem, dlaczego miałbym się wtrącać, żeby się skończyła”

Stary Astmatyk

pracował do pięćdziesiątego roku życia, mu się dalej pracować nie chce, Nie obchodzi go dżuma ani walka z nią. Uważa epidemię za element życia. położył się do łóżka i tak zamierzał spędzić resztę życia.

Paneloux

kaznodzieja, będąc świadkiem śmierci małego synka sędziego Othona. W tym momencie przestaje postrzegać dżumę jako karę za grzechy. włącza się w prace formacji sanitarnych. Zarażony umiera trzymając w rękach krzyż.

Jean Tarrou

idealizm, bohater pomaga Rieux organizując pomocnicze oddziały sanitarne. Przeżył silny wstrząs, kiedy dowiedział się, że jego ojciec uczestniczył w egzekucjach ludzi. Ta świadomość budzi w nim przekonanie o konieczności walczenia z każdym złem.