kalendarium 1990

1 stycznia 1990

Wszedł w życie tzw. plan Balcerowicza. Efektem jego działań był wzrost gospodarczy, obniżenie deficytu budżetowego i poziomu inflacji, a także zgoda wierzycieli zagranicznych na redukcję polskiego zadłużenia zagranicznego.

20 stycznia 1990

Masakra azerskich demonstrantów domagających się proklamowania niepodległości Azerbejdżanu w Baku. W dokonanej przez Armię Czerwoną pacyfikacji zginęło 130 osób.

27-30 stycznia 1990

XI Zjazd PZPR – podjęcie uchwały o zakończeniu działalności partii i jej samorozwiązaniu. Część członków PZPR utworzyła Socjaldemokrację RP (SdPR), chcąc kontynuacji tradycji PZPR-owskich, inni, tworzący Unię Socjaldemokratyczną, chcieli zerwania z tym rodowodem. Pozostała część posłów byłej już PZPR utworzyła w parlamencie Klub Lewicy Demokratycznej.

27 lutego 1990

Mosze Arens, minister spraw zagranicznych Izraela, podczas wizyty w Polsce podpisał protokół wznawiający polsko-izraelskie stosunki dyplomatyczne zerwane w 1967 r.

7 marca 1990

Krzysztof Kozłowski został pierwszym cywilnym ministrem spraw wewnętrznych.

8 marca 1990

Sejm przyjął ustawę o samorządzie terytorialnym, stanowiącą postawę odrodzenia instytucji samorządu terytorialnego i procesu decentralizacji władzy. Po 40 latach gminom został przywrócony status jednostek samorządu terytorialnego.

11 marca 1990

Litwa proklamowała niepodległość, co spotkało się z protestem ZSRR i interwencją zbrojną z jego strony. Niepodległość Litwy została oficjalnie uznana na forum międzynarodowym dopiero 6 września 1991 r.

14 marca 1990

Prezydentem ZSRR został Michaił Gorbaczow, dotychczasowy I sekretarz KPZR.

3 kwietnia 1990

Janusz Onyszkiewicz i Bronisław Komorowski zostali wiceministrami obrony narodowej. Rozpoczęła się cywilna kontrola nad wojskiem.

12 kwietnia 1990

Likwidacja cenzury i nowelizacja polskiego prawa prasowego.

14 kwietnia 1990

Rosyjska Agencja Informacyjna TASS pośrednio opublikowała oświadczenie potwierdzające odpowiedzialność władz radzieckich za zbrodnię katyńską.

19-25 kwietnia 1990

Obrady II Zjazdu NSZZ „Solidarność”. Przewodniczącym został Lech Wałęsa.

27 maja 1990

Wybory samorządowe odbyły się przy 42% frekwencji, były wyraźnym sygnałem społecznym, świadczącym o słabej kondycji politycznej. Największą liczbę głosów uzyskali w tych wyborach kandydaci komitetów obywatelskich i kandydaci niezależni – odpowiednio 41% i 38%.

1 czerwca 1990

Prezydent USA George Bush i przywódca ZSRR Michaił Gorbaczow spotykali się podczas szczytu ZSRR - USA. Przedmiotem rozmów było zjednoczenie Niemiec i niepodległość Litwy.

29-30 czerwca 1990

Janusz Lewandowski został przewodniczącym nowo powstałego Kongresu Liberalno-Demokratycznego.

27 lipca 1990

Białoruś ogłosiła deklarację suwerenności.

3 października 1990

Zjednoczenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Republiki Federalnej Niemiec.

27 września 1990

Sejm przyjął ustawę o wyborze prezydenta, zgodnie z którą głowa państwa wybierana będzie w wyborach powszechnych na 5-letnią kadencję.

13 października 1990

Polska i Ukraina nawiązały stosunki dyplomatyczne.

9 listopada 1990

Sejm zdecydował o konfiskacie majątku PZPR na rzecz skarbu państwa.

14 listopada 1990

Podpisanie polsko-niemieckiego traktatu potwierdzającego po zjednoczeniu Niemiec granice polsko-niemieckie na Nysie i Odrze.

25 listopada 1990

Pierwsza tura wyborów prezydenckich: Lech Wałęsa – 39,7%, Stanisław Tymiński – 23,1%.

2 grudnia 1990

Utworzenie Unii Demokratycznej z inicjatywy pokonanego w wyborach prezydenckich Tadeusza Mazowieckiego.

9 grudnia 1990

Druga tura wyborów prezydenckich rozstrzyga o zwycięstwie Lecha Wałęsy (74,3% głosów) przed Stanisławem Tymińskim (25,7%).

12 grudnia 1990

Lech Wałęsa w związku z wygraną w wyborach prezydenckich zrezygnował ze sprawowanej dotąd funkcji przewodniczącego NSZZ „Solidarność”.

14 grudnia 1990

Sejm przyjął dymisję rządu Tadeusza Mazowieckiego.

22 grudnia 1990

Lech Wałęsa został zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Parlamentarnym na Prezydenta RP. Ryszard Kaczorowski – Prezydent RP na uchodźstwie – przekazał Lechowi Wałęsie insygnia władzy prezydenckiej II RP. Było to symboliczne przekazanie władzy i potwierdzenie jej ciągłości.