1.
larmoj
Li ridegis ĝis larmoj.
Larmoj vualas ŝiajn okulojn.
Ŝi envenis kun larmoj en siaj okuloj.
Larmoj ŝuldon ne pagas.
Larmoj falas en mian koron kiel la pluvo sur la urbon.
Ŝiaj larmoj atestis pri kio okazis.
Virinaj larmoj baldaŭ sekiĝas.
Ĉiun fojon, kiam vi rememoras lin, viaj okuloj pleniĝas de larmoj.
La vidvino surverŝis per larmoj la tombon de sia edzo.
Ŝi ploris ĝis ŝiaj larmoj tute sekiĝis.
Se haltas la pluvo, la larmoj viŝas la vundojn de la memoro.
Ju pli malproksimen la vojo kondukos, des pli da larmoj fluigas la ekiro.
Sen muziko, la mondo estas valo de larmoj.
Mia lango gustas laŭ la salo el viaj larmoj.
Ne eblas spekti "Romeo kaj Ĝulieto"-n ne kortuŝiĝante ĝis larmoj.