bogowie ziemscy

Hestia (Westa)

opiekunka ciepła domowego, najstarsza córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa i Hery, uosobienie gospodyni domu

ognisko domowe

gdy się nie było pewnym, czy będzie się przyjęty w domu gościnnie, dotykało się go i byłeś bezpieczny, niedotykalny

ogień wieczny

gmina, miasto państwo- wielka rodzina, pilnowano aby w ratuszu zawsze palił się ogień, dawano go kolonistom

Demeter (Ceres)

mater dolorosa, szukała córki przez 9 dni i 9 nocy, gleba-matka, opiekowała się osadami rolników i ich obyczajami, urzędnicy i sędziowie skaładali jej obietnice, bogini życia

Persefona

córka Demeter, matka zabroniła jej zrywać narcyzów, które był poświecone bóstwom podziemnym, ale zerwała nowy piękny kwiat, Hades ją porwał, Kora (córka), bogini śmierci

Kiane

nimfa woda, która próbowała uratować Persefone

Skała Smutku

kamień, na którym spoczęła Demeter

Piękno

źródło z łez Demeter

córki Keleosa

wzięły Demeter jako matkę, gospodynie i piastunkę do dziecka

Matanira

królowa, której syna piastowała Demeter, aby sprawić by był nieśmiertelny, kładła go w ogień. Pewnego dnia Matanira to zauważyła i wpadła, dziecko wpadło w płomienie i spłonęło. Demeter zmieniła się w boginie

Tryptolemos

królewicz, któremu Demeter podarowała ziarno i wóz zaprzężony w pegazy i kazała przelecieć nim ziemie od konca do konca i siac ziarno

jabłko granatu

gdy Persefona je zjadła, na zawsze złożyła obietnicę Hadesowi, co roku musiałą wracać do Hadesu na trzy miesiące

zima

nadchodzi, gdy Persefona musi zejsć do Hadesu, Demeter rozpacza, albowiem ziemia jest matką

Eleuzis

miejsce, w któym jest światynia Demeter

telesterion

wielka sala otoczona z tzrech stron rzędami siedzeń, przedstawiano tam dramat składający się ze "stacji" męk Demeter

Dionizos (Bachus)

syn Semele i Zeusa, przybierał postać lwa (wojna z gigantami, rozbójnicy, którzy wzięli go za królewicza), jako pierwszy z bogów żył na ziemi, bóg wina

orszak Dionizosa

osły> fauny> Sylen (gruby starzec, mistrz Dionizosa)> dziewczęta i kobiety> dwie pantery> dwa lamparty> dwa lwy> Dionizos

Semele

matka Dionizosa, poprosiła Zeusa aby ukazał jej się w pełnym majestacie gromowładcy, blask ją oślepił, umarła i urodziłą Dionizosa

Sylen

mistrz Dionizosa, mądry bożek leśny

góry Nysy

miejsce, w którym wychowywał się Dionizos

córki Minyasa

trzy królewny, które pięknie wyszywały. Gdy nadeszło święto Dionizosa, zostały w domu, gardząc "dzikimi obrzędami", późną nocą zaczęły dziać simę dziwne rzeczy, zostały zamienione w nietoperze

Panteus

król, który chciał położyć kres zabawom Dionizosa. Bachantki (w tym jego mama) rozszarpały go

Bachantki, Menady

towarzyszki Dionizosa

Ojno, Spermo, Elais

panny stworzone przez Dionizosa, które miały dar przemieniania rzeczy w wino, ziarno i oliwe

orgie

od orge- podniecenie, obrzędy w okresie przesilenia zimowego, kobiety biegały z pochodniami

ekstaza

duchowe połączenie z bóstwem

Małe Dionizje

jesienią, święto winobrania

Lenaje

w styczniu, święto wytłaczania wina

Antesterie

koniec lutego, sito otwierania beczek z młodym winem

Wielkie Dionizje

koniec marca, początek kwietnia

dytyramb

uroczysta pieśń śpiewana podczas Dionizji

Euoe

święty okrzyk (Dionizos)

bassara

powłóczysty strój Dionizosa

Praksyteles

przedstawił Dionizosa jako młodzieńca

kantaros

dwuuszny puchar

Pan

urodził się w Arkadii, miał nogi i rogi kozła, był synem Hermesa, zaciągnął się do orszaku Dionizosa, bóg pasterzy

Syrinks

nimfa, w której zakochał się Pan. ona go nie chciała, Zeus zamienił ją w trzcinę. Pan poznał, że jest brzydki i płakał w trzcinie

syringa

fujarka, którą zrobił Pan z liści trzciny

Pitys

nimfa, w której zakochał się Pan i Boreasz. Boreasz w reakcji na odtrącenie, zrzucił ją ze skały. wyrosła z niej sosna

godzina pana

spoczynek południowy

strach paniczny

gdy ktoś zbudzi Pana, ten jest zły

Pan po Aleksandrze Wielkim

rozwinęła się poezja sielankowa wskutek tęsknoty za życiem pasterskim. Filozofowie błędnie tłumaczyli imię "Pan", jako "wszechświat"

Tammuz

sternik, któremu tajemniczy głos z wody kazał obwieścić po dotarciu do celu, że "wielki Pan umarł", cesarz go przesłuchał

Syleny

bóstwa rzek i źródeł, czczone u Jończyków i Frygów. nalezał do nich Marsjas. zostały wyparte z tradycji przez satyrów

Midas

ten sam, któremu Apollo dał ośle uszy, Dionizos spełnił jego życzenie zmieniania każdej dotkniętej rzeczy w złoto. nie mógł jeść ani pić. Dionizos kazał mu się wykąpać w rzece

rzeka Paktolos

rzeka, w której wykąpał się Midas

Satyrowie (Fauny)

mieli koźle nogi z kopytami, sierść do pasa, spiczaste uszy, brodę, niektórzy mieli rogi na głowie

Nimfy

gr. dziewczyna, były istotsmi pośrednimy międzzy człowiekiem a bogiem. poświęcano im piękne źródła. niektóre źródła były lecznicze- boginie zdrowia. były to boginie nienawidzące zła, czyste

najady

nimfy wodne

oready

nimfy górskie

lejmoniady

nimfy łąk wilgotnych

driady

nimfy lasów

hamadriady

nimfy drzew, w chwili ich urodzenia wyrosły dąb i świerk (Homer)

Narcyz

nimfy się w nim zakochały, a on gdy pił wodę z rzeki zakochał się sam w sobie. umarł, zakopano go w ziemi i wyrósł tam kwiat o białych płatkach- narcyz

Asklepios (Eskulap)

syn Apollo i nimfy Koronis. Apollo oddał go do szkoł Chejrona. nauczył się wskrzeszać zmarłych, zeus zabił go piorunem

Chejron

mędrzec, centaur, który muzyką umiał uzdrawiać, znał się na łowach